Lees hier de proloog van Ontvoerd.

Het moment waar ze al weken naar toe had geleefd was aanstaande. Zweetdruppels druppelden langzaam van onder haar oksels naar beneden dat zorgde voor vochtige plekken onder haar armen. Gespannen wachtte ze totdat de verpleegkundige de couveusekamer verliet en haar richting op kwam. De kans was groot dat dit snel zou gebeuren. Daar had ze zelf wel voor gezorgd.

Aandachtig luisterde de vrouw in het witte verpleegstersuniform naar de geluiden die uit de gang kwamen. ‘Ja, ze komt eraan,’ zei ze zachtjes.
Ze hoorde voetstappen dichterbij komen en ze deed nog een stap naar achteren zodat de verpleegkundige haar niet zou zien mocht die plotseling haar kant opkijken. Vanachter de half openstaande deur in de zijgang keek ze door de kier van de deur en zag de verpleegster verder de gang inlopen en de hoek om gaan. Dit was het moment om haar tijdelijke schuilplaats in het zijgangetje van de kinderafdeling te verlaten. Snel liep ze richting de couveusekamer die nu voor enkele ogenblikken onbemand was.
De spanning in haar lichaam nam verder toe. Voor de zekerheid keek ze nog een keer in de richting waar de verpleegkundige de hoek was omgegaan. Geruisloos deed ze de deur open en betrad de ruimte.

Er lagen vijf baby’s in de ruime kamer die nog niet voor de helft bezet was. Vlug liep de vrouw naar het dichtstbijzijnde bedje waar de baby lag te slapen. Haar blik ging naar de deur die ze zojuist geopend had en spitste haar oren. Nerveus ging ze verder waarvoor ze gekomen was.Voorzichtig pakte ze de slapende baby uit het bedje en liep achteruit met het kindje in haar armen naar de stoel die voor het bedje stond. Behendig legde ze de baby op haar schoot en haalde een rol tape uit haar broek en scheurde daar twee stukken van. Die plakte ze half over de speen en half over het gezichtje. Het geluid dat de baby eventueel onderweg zou maken zou praktisch niet te horen zijn nu de speen vast zat.

De vrouw met het verpleegstersuniform pakte de rugtas die ze had meegenomen en deed de baby er voorzichtig in. Het kindje sliep nog steeds ondanks de handelingen die werden verricht. Voorzichtig nam ze de tas op haar rug en deed de deur van de couveusekamer open. Er was niemand te bekennen. Even vlug als ze gekomen was verliet de vrouw de couveusekamer, ervan overtuigd dat niemand haar gezien had. Er was echter één persoon die haar wel degelijk zag. Machteloos keek hij toe hoe ze de baby uit het bedje haalde.